وعده های دوازده گانه
در صورتی که در این مرحله از بازسازی خود از تحمل رنج و زحمت ابا نکنیم، قبل از
رسیدن به نیمه راه از
نتیجه آن مبهوت می‌شویم.
1- ما با احساس آزادی و خوشحالی تازه‌ای آشنا می‌شویم.
2- از گذشته خود متأسف نیستیم و آرزوی فراموش کردنش را هم نمی‌کنیم.
3- مفهوم آرامش را درک و به معنای صلح و آشتی پی می‌بریم.
4- هرقدر هم که به قعر رفته باشیم، به دنبال راهی می‌گردیم تا دیگران از تجربه ما بهره‌مند
شوند.
5- احساس بی‌ثمری و افسوس از میان می‌رود.
6- علائق خودخواهانه را از دست می‌دهیم.
7- به مسائل مربوط به همنوعانمان علاقمند می‌شویم.
8- خودپرستی تحلیل می‌رود.
9- طرز تلقی و برخورد ما با زندگی به کلی تغییر می‌کند.
10- ترس از مردم و بی‌پولی از میان می‌رود.
11- دانش حل و فصل مسائلی را که قبلاً گیجمان می‌کردند پیدا می‌کنیم.
12- دفعتاً متوجه می‌شویم که خداوند کاری برایمان انجام داده است که خود قادر به انجامش
نبوده‌ایم.
آیا اینها وعده‌های گزافی هستند؟
بنظر ما نه.
این وعده‌ها در مورد ما به خود جامه عمل پوشیده‌اند،گاه به سرعت و گاه به آهستگی، اما درصورتی که
برای
بدست آوردنشان به خود زحمت دهیم، به طور حتم به وقوع خواهند پیوست.